یک سالن قفلی ورزشی توسط ورزشکاران برای نگه داشتن تجهیزات ورزشی و آماده شدن برای تمرین و مسابقات استفاده می‌شود. به دلیل کمبود فضا، حرکت اغلب به شدت توسط تجهیزات انباشته شده محدود می‌شود. تجربه کاربری از لحاظ دسترسی آسان تا اثربخشی حرکت تحت تأثیر قرار می‌گیرد. این موضوع ارزش رویکردهای طراحی متمرکز بر کاربر را برجسته می‌کند که از طراحی و عملکرد ذخیره‌سازی در سالن‌های قفلی ورزشی بهره می‌برند. این مقاله راهکارهایی را برجسته می‌کند تا به ورزشکاران کمک کند تا با چالش‌های ناشی از فضای محدود کنار بیایند و نیازهای خود را برطرف کنند.
فضای یک رختکن ورزشی به بهترین شکل از طریق یک سیستم جامع کمدی بهره‌برداری می‌شود. کمدهای استاندارد یک اندازه اغلب نمی‌توانند وسایل بزرگ مانند کیف‌های ورزشی و کلاه‌های ایمنی را در خود جا دهند و این امر باعث هدر رفتن فضا می‌شود. کمدهای قابل تنظیم دارای قفسه‌ها، جداکننده‌ها و قلاب‌های قابل تنظیم هستند. به عنوان مثال، کمدهای دارای قفسه را می‌توان به بخش‌هایی برای نگهداری از تجهیزات تمیز و کثیف تقسیم کرد، در حالی که قلاب‌ها می‌توانند پیراهن‌های ورزشی را بدون ایجاد آشوب در کف نگه دارند. ارتفاع کمد نیز عامل مهمی است. کمدهای بلند با فضای نگهداری در قسمت بالایی می‌توانند وسایل فصلی (مانند پالتوهای زمستانی ورزشی) را در خود جای دهند، در حالی که کمدهای کوتاه‌تر به راحتی در دسترس قرار دارند و برای تجهیزات روزانه مناسب‌ترند.
سفارشی‌کردن کمدها برای انواع خاصی از تجهیزات ورزشی به حداکثر کردن استفاده از هر اینچ از فضا کمک می‌کند.
تقسیم کردن یک رختکن ورزشی به مناطق خاص به حذف شلوغی متقاطع کمک می‌کند و استفاده از فضا را بهتر می‌کند. مناطق متداول شامل یک منطقه برای نگهداری وسایل، یک منطقه تغییر لباس، یک منطقه دوشگاه و یک منطقه برای خشک کردن وسایل است. در منطقه نگهداری وسایل، کابینت‌ها را می‌توان در امتداد دیوارهای اطراف قرار داد تا فضای مرکزی کف برای حرکت بیشتر به حداکثر برسد. در منطقه تغییر لباس، نیمکت‌هایی با فضای نگهداری در زیر آن‌ها اضافه کنید. این نیمکت‌ها به ورزشکاران اجازه می‌دهند تا بنشینند و لباس خود را عوض کنند و فضای زیر آن‌ها را می‌توان برای قرار دادن کفش‌ها یا کیف‌های ورزشی استفاده کرد. منطقه خشک کردن باید شامل متعلقاتی مانند قفسه‌های دیواری برای خشک کردن حوله یا لباس استحمام باشد تا از شلوغی که در اثر انباشته شدن وسایل روی کابینت‌ها ایجاد می‌شود جلوگیری شود. با مدیریت این وظایف مختلف، از سردرگمی‌های دیگر (مانند ترکیب وسایل مرطوب و لباس‌های خشک) دوری کرده و می‌توانید مطمئن شوید که فضا به‌درستی مورد استفاده قرار می‌گیرد و این امر به بهبود فضای اتاق کمک می‌کند.
این گامی است که اغلب فراموش می‌شود و همین باعث اهمیت بیشتر آن می‌شود. از آویزها، قفسه‌ها و قرارهای دیواری که به بالا و پایین و در ارتفاع بالاتر از کمدک‌ها یا روی دیوارهای خالی نصب می‌شوند می‌توان برای نگهداری اقلامی که نیازی به قرار گرفتن در کمدک ندارند، استفاده کرد.
برای مثال، آویزهای دیواری می‌توانند تورهای ورزشی و نوارهای مقاومتی را آویزان کنند، در حالی که قفسه‌های شناور می‌توانند کیت‌های کمک‌های اولیه و بطری‌های آب را نگه دارند. سایر گزینه‌های ذخیره‌سازی عمودی مانند قرارهای بلند برای چوب‌های بیسبال و هاکی، اقلام بلند را مرتب نگه می‌دارند و از کف دور می‌کنند. حتی پشت درب‌های کمدک نیز می‌توان مورد استفاده قرار گیرد — با اضافه کردن قلاب‌های کوچک یا جیب‌های مشبک به بیرون درب کمدک، ورزشکاران می‌توانند اقلام کوچک مانند کلیدها یا درپوش‌های بطری آب را در آن قرار دهند، بدون اینکه لازم باشد به داخل کمدک دست بزنند. رویکرد طراحی شده به این شکل در مورد نگهداری اقلام، باعث نگه‌داشتن کف فضای باز و تمیز می‌شود و همچنین احساس بیشتری از فضای موجود در اتاق ایجاد می‌کند.
برای حفظ جریان فضای موجود، اتاق لباس باید با مبلمان و تجهیزات کم‌حجم و چندکاره تجهیز شود. به جای دستگاه‌ها و لوازم سنگین و غیرقابل جابجایی، نیمکت‌ها باید قابل تا شدن یا انباشته کردن باشند. در دوره‌های خارج از فصل می‌توان آن‌ها را به صورت عمودی در کنار دیوار نگه داشت تا فضای کف ذخیره شود. ایستگاه‌های مشترک آرایش نیز باید با آینه‌های نصب‌شده روی سینک فراهم شوند تا فضای آرایش بدون تماس با کف ایجاد شود. این امر فضای عمودی را ترویج می‌دهد و در نتیجه به حفظ فضای کف برای هر ورزشکاری که قصد پوشیدن لباس و تجهیزات را دارد کمک می‌کند.
راه‌حل دیگر استفاده از عریضه‌های چرخدار است: این عریضه‌های کوچک با قفسه‌ها می‌توانند حوله‌های اضافی، وسایل تمیزکردن و غیره را در خود جای دهند و در صورت نیاز جابجا شوند، به جای اینکه مکانی اختصاصی را اشغال کنند. وقتی انتخاب مبلمان چندکاره باشد یا آن را زمانی که استفاده نمی‌شود کنار بگذاریم، فضای هدررفته‌ای برای مبلمان غیرفعال وجود نخواهد داشت. فضایی که روی خود مبلمان فیزیکی وجود دارد آزاد خواهد شد.
تمام کارهای انجام‌شده در اتاق لکر ورزشی زمانی که جریان حرکت به‌خوبی طراحی شود، ساده‌تر خواهد بود و اتاق کمتر دچار شلوغی می‌شود. با فاصله‌گذاری مناسب بین لکرها و نیمکت‌ها شروع کنید. فاصله ۳ فوتی این امکان را می‌دهد که ورزشکاران بتوانند به‌راحتی از کنار یکدیگر عبور کنند و برخورد کمتری رخ دهد. دوش‌ها و درهای خروجی را در فاصله‌ای از هم قرار دهید تا از ایجاد گلوگاه جلوگیری شود. به‌عنوان‌مثال، اگر منطقه دوش در یک انتهای اتاق قرار دارد، درب خروجی را می‌توان در انتهای مقابل اتاق نسبت به منطقه دوش قرار داد تا ورزشکاران در یک نقطه جمع نشوند. مسیرهای عبور نباید با اشیای بزرگ مانند قفسه‌های تجهیزات یا نیمکت‌ها مسدود شوند. همچنین، به‌نظررساندن فضای گشاد به اتاق می‌تواند زمان ورزشکاران را نیز ذخیره کند؛ کسانی که نیاز دارند به‌سرعت لباس خود را عوض کنند و به زمین یا زمین مسابقه بروند، از اینکه نیازی به دویدن نباشد قدردانی خواهند کرد.
همکاری کاربران لازم است، حتی در بهترین سالن‌های لباس تعویض طراحی شده. استفاده از برچسب‌ها و نشانه‌های واضح مانند «پارچه‌های مرطوب را اینجا بزنید»، و «کمد راهنما»، و «لباس‌های کثیف» به رفع شلوغی کمک می‌کند. جعبه‌های کوچک لباس تعویض برای پسماندهایی مانند چسب استفاده شده و اقلام کوچک مانند باند نیز کمک‌های زیادی می‌کنند. نگهداری توسط کارکنان، مانند پاک کردن دوره‌ای نیمکت‌های شلوغ و تنظیم مجدد تجهیزات جابجا شده نیز موثر است. همه این موارد باعث تشویق ورزشکاران به جا انداختن وسایلشان در فضا و ارزیابی اینکه چگونه این اقدامات می‌توانند فضای لباس تعویض را بازتر نگه دارد، می‌شود. وقتی این اصول درک شوند، فضا می‌تواند ترتیب خود را برای مدت طولانی‌تری حفظ کند.
از زمان تاسیس در سال 2001 ، Jialifu در طراحی و تولید کابینت توالت ، غرور ، کابینت ذخیره سازی ، پانل های کانال IPS و درب ها برای پروژه های تجاری تخصص داشته است.
EN